“Uncanny Valley” is de 12e single in ゼラ (Zera)’s steeds groeiende discografie en volgt op de single “MISSA”, die in september 2024 werd uitgebracht. Waar “MISSA” de laatste single was voor gitarist Aqui, die besloot te stoppen vanwege aanhoudende gezondheidsproblemen begin januari van dit jaar, is het ook de eerste single voor de nieuwe gitarist KIRAN.
Hoewel aanvankelijk gepromoot als een single met de drie overgebleven leden (zanger 水翠 (Hisui), gitarist ミナギ (Minagi) en bassist 流 (Ryu)), onthulde de volledige muziekvideo voor “Uncanny Valley”, ongeveer twee weken voor de release van de CD, ook KIRAN als de nieuwe leadgitarist van de groep.
De single werd officieel uitgebracht op 26 februari 2025. En net als zijn twee voorgangers, komt deze slechts in één versie, namelijk een CD met drie nummers: “Among the Sleep”, “Uncanny Valley” en “A stray Sheep”.
Je hebt waarschijnlijk gemerkt dat het titelnummer niet het eerste liedje is op deze release. En de reden daarvoor is te vinden in de songteksten van de eerste twee nummers, maar laten we niet te ver op de zaken vooruitlopen.
Aangezien dit niet het eerste deel is in onze ‘Marionet Parade’-serie, wil ik niet te veel in detail treden over de geschiedenis van de band, want dan zou ik slechts mijn eigen echo zijn. Als je meer wilt weten over de groep en hun werk vóór deze single, verwijs ik je liever naar onze artikelen over “Octavius” en “MISSA”.
Met de formaliteiten achter ons: ben je klaar voor “Uncanny Valley”? Laten we dan beginnen!
Sleep, sleep, so that you don’t get scared
Onze reis in deze release begint met “Among the Sleep”, waarvan je misschien zou verwachten dat het een instrumentaal nummer is dat dient als intro voor het hoofdnummer op basis van zijn positie in de tracklist. Maar nee, het is eigenlijk een volledig nummer gecomponeerd door gitarist ミナギ (Minagi), dat in totaal bijna drieënhalve minuut duurt.
Hoewel ゼラ (Zera) al lange tijd gebruik maakt van een digitale invloed in hun muziek, is deze invloed veel duidelijker aanwezig in dit eerste nummer. Gedurende de hele speelduur hoor je deze elementen veel meer dan normaal, maar dit past ook goed bij wat we iets later gaan bespreken. De lyrics zijn geschreven door zanger 水翠 (Hisui) (ik benadruk dit even omdat niet alle lyrics van deze release door hem geschreven zijn) en bevat dat bekende, huiveringwekkende gevoel waarin een normale situatie verandert in iets verontrustends. En dat alles zonder het tafereel te omhullen met duidelijke horror. En als er iets is waar 水翠 (Hisui) goed in is, dan is het het spelen van de slechterik. Een rol die hij ook op zich neemt in deze lyrics, waarin hij de situatie beschrijft van een jong kind dat ’s nachts wakker wordt in bed, maar waarbij hij de moorddadige intentie van de slechterik in de kamer highlight zonder deze een vorm te geven. Het is allemaal uiterst subtiel, maar druipt van de stijl waar ゼラ (Zera) steeds beter in wordt bij elke release.
Het volgende nummer is het daadwerkelijke titelnummer van deze single: “Uncanny Valley”. Zowel de lyrics als de muziek zijn bijgedragen door 水翠 (Hisui), iets wat ik al vermoedde toen ik het nummer in zijn geheel hoorde toen de muziekvideo werd uitgebracht. Er is gewoon iets aan zijn zang die zich mengt met de instrumenten wanneer hij degene is die zowel de lyrics als de compositie voor z’n rekening neemt. Het valt mij meteen op.
Hoe dan ook, de digitale invloed keert in dit tweede nummer niet zo sterk terug als in het eerste, maar het thema van ‘slaap’ en ‘dromen’ wordt ook in deze songtekst verwerkt. Niet zo duidelijk als een scenario zoals we zagen in het eerste nummer, maar meer als een metafoor, in de zin dat wij mensen altijd dromen van iets beters. Het gras is altijd groener aan de overkant, om zo te zeggen.
Met het snelle tempo laat het nummer zowel KIRAN als ミナギ (Minagi) duidelijk de leiding nemen als de dominante instrumenten die je door het hele nummer heen zult horen, maar 流 (Ryu)’s bas vormt altijd een zeer solide basis waarop de andere instrumenten kunnen steunen, inclusief het drumwerk. Combineer dit met de verschillende vocale klanken die 水翠 (Hisui) kan produceren om nadruk te leggen op bepaalde delen van de tekst, zoals “No matter what the means, the grass is always greener on the other side. The programming of transcendent ethics, the created Mother, the false Other, a sense of crisis, a sense of discomfort. No Pain No Gain, carrying out the murderous intent.” dat gezongen wordt in zijn lagere stemgeluid, waardoor deze woorden een geheel andere vibe krijgen. Een scherp contrast met zijn hogere stem als hij “The impulse of tragedy, the truth that pierces a ridiculous back. Karma, a doll playing the role of a human life.” zingt, ondanks dat deze twee verzen direct na elkaar komen. Het grootste deel van het nummer wordt ook in het Japans gezongen, met uitzondering van “A gentle reality is the beginning of fear, so let’s keep dreaming scary dreams”, “Mother” en “Other”, wat ook een duidelijk verschil is met het vorige nummer, waarin veel meer Engels in de songtekst verborgen zat.
Ik heb het bestaan hiervan al een paar keer genoemd, dus laten we het nu ook echt over de muziekvideo hebben. Aangezien ik al zei dat “Uncanny Valley” geen scenario heeft dat in de songtekst wordt beschreven, vraag je je waarschijnlijk af waar je dan op in kunt haken om een muziekvideo te maken. Een heel klein element dat in deze songtekst genoemd wordt, eigenlijk. Dit betekent dat je de muziekvideo niet nodig hebt om het ‘verhaal’ dat in de songtekst wordt verteld te begrijpen, maar het is ook geen ‘band speelt liedje’-soort video zoals we die in een aantal artikelen voor deze besproken hebben. Maar tegelijkertijd is de muziekvideo echt een eigen entiteit, aangezien ‘uncanny valley’ als term een ‘hypothese is waarin wordt voorspeld dat bepaalde prikkels natuurlijker en betrouwbaarder aanvoelen als ze meer op mensen lijken dan op robots’. En precies dit is wat de muziekvideo met beide handen aangrijpt.
The muziekvideo opent met een mensvormige robot die gecreëerd wordt, en we krijgen al heel snel het daadwerkelijke menselijke uiterlijk van deze androïde (of humanoïde, als je erg precies wilt wezen) te zien wanneer zij op de vloer zit en haar ogen opent. De actrice speelt de rol van een kunstmatige intelligentie zeer goed, zowel met haar bewegingen als met haar ogen in het bijzonder, die wel luisteren naar de mens voor haar, maar dat element van menselijke interactie missen.
Terwijl het menselijke meisje haar probeert te leren hoe ze zich moet gedragen en hoe ze plezier kan hebben, is daar die kleine angst die veel mensen voor robots hebben: wat als ze weigeren te luisteren en hun eigen regels beginnen te maken? En dat is precies wat we zien gebeuren: de androïde verandert het plan en jaagt het menselijke meisje door het bos naar een (verlaten?) faciliteit, waar het meisje erin slaagt om kortsluiting te veroorzaken in de androïde door haar aan te raken met een blootliggende draad. Hierdoor herinnert de androïde zich de gelukkige momenten die ze samen hadden voordat het lied eindigt. Zoekt ze wraak? Wie weet, maar de muziekvideo lijkt een flashback te zijn naar hoe ze in de positie kwam waarin we haar aan het begin zien.
Hoewel het geen duidelijke representatie is van de songtekst als geheel – iets wat sowieso al niet mogelijk was, als je je dat nog voor de geest kan halen– is het wel een van de interessantere video’s die ik in tijden heb gezien. Simpelweg omdat het geen simpele ‘band speelt liedje’-soort muziekvideo is. Het toont het thema van de single niet heel duidelijk, tenzij je weet waar je naar moet kijken en tussen de metaforische regels door leest, maar het grijpt wel terug op de songtekst via de“a doll playing the role of a human life”-regel. Plus, is onze huidige maatschappij niet ook aan het dromen van AI die steeds beter wordt?
Het laatste nummer van de single is “A stray Sheep”, waarbij zowel de lyrics als de muziek zijn bijgedragen door bassist 流 (Ryu). De songtekst is net zo vaag als die van zijn voorganger, en beschrijft ook geen scène. Net als “Uncanny Valley” kunnen deze lyrics waarschijnlijk het best omschreven worden als ‘een manier van denken’. En zowel qua schrijfstijl van de tekst als qua compositie van de muziek is de titel van het nummer extreem goed gekozen. Het is inderdaad een beetje een verdwaald schaap in vergelijking met de andere twee nummers, met minder digitale invloed dan de andere twee en een meer melodische zangstijl, met hier en daar een uitschieter naar een meer grommende stijl van 水翠 (Hisui).
Waar de andere twee nummers een meer verborgen moorddadige intentie in zich dragen, is “A stray Sheep” eerder van het boze en depressieve soort. “In this world of nightmares, everything I see seems empty. I can’t help it. Until my body decays and falls asleep, I can hear the horrible song. I hate everything I see.”
Het grootste deel van deze songtekst is ook in het Japans, wat waarschijnlijk beter past bij wat 流 (Ryu) probeerde uit te drukken dan Engelse teksten zouden doen.
Conclusie
Hoewel het niet in elk nummer even duidelijk naar voren komt, leunt “Uncanny Valley” meer op het digitale aspect dat ゼラ (Zera) al een tijd in hun werk gebruikt. Maar dit is geen slechte ontwikkeling voor hen. Zanger 水翠 (Hisui) lijkt zich zeer bewust van zijn eigen vocale capaciteiten en weet deze te verweven met de instrumenten om iets unieks te creëren voor elk nummer, zonder telkens de hoofdrol op te eisen. Hoewel de combinatie van Aqui en ミナギ (Minagi) uiterst vermakelijk was, kan hetzelfde gezegd worden over ミナギ (Minagi) en KIRAN – die een perfecte match lijkt voor de muziek van ゼラ (Zera). Soms kan een nieuw lid het geluid van een groep volledig veranderen, maar dat lijkt hier niet het geval te zijn, wat goed nieuws is voor de fans van de groep!
Hoewel de songteksten het opnieuw moeilijk maken om een samenhangend verhaal rond de release te creëren (iets wat we ook bij “MISSA” zagen, terwijl “Octavius” daar helemaal geen last van leek te hebben), komt het thema van slaap en dromen toch goed naar voren wanneer je de songteksten echt bekijkt. Zelfs bij 流 (Ryu)’s bijdrage “A stray Sheep” is de invloed nog steeds aanwezig, al zij het iets minder duidelijk dan bij de andere twee nummers.
Ik heb dit aan het einde van de vorige delen van Marionet Parade ook al gezegd, maar ik kijk nu al uit naar wat de groep hierna zal brengen. Omdat het bijna onmogelijk is om te voorspellen waar ze met een nieuwe release naartoe gaan en welke reis dat met zich mee zal brengen. En dat is precies iets wat ik waardeer aan een groep: vertrouwd zijn en toch onvoorspelbaar tegelijk.
De single is beschikbaar voor streaming, maar ook als fysieke CD. En natuurlijk voorzien we je hieronder van de informatie voor beide.
![]() PCM-326 // ¥1,650 |
02. Uncanny Valley 03. A stray Sheep |
2025.02.26 Shop: CDJapan |
Meer over ゼラ (Zera)
![]() (Zera) ![]() ![]() ![]() ![]() | ![]() (Hisui) ![]() ![]() | ![]() ![]() ![]() | ![]() (Minagi) ![]() ![]() | ![]() (Ryu) ![]() ![]() |
Misaki is de eigenaar van Angry Juice Official, een klein bedrijfje dat knuffels in een kawaii stijl maakt.
Haar stijl is geïnspireerd door ヴィジュアル系 (Visual Kei), cosplay, anime en andere elementen uit de Japanse popcultuur.
Voor Arlequin is ze voornamelijk actief als fotograaf tijdens live shows, maar ze helpt soms ook mee als vertaler voor de Nederlandse versie van het project en dingen voor Arlequin Creations.
Ze spreekt Nederlands als moedertaal, maar begrijpt ook Engels.
雪 (Yuki) is de eigenaar en voornaamste drijfveer achter Arlequin.
Zij startte het project oorspronkelijk in 2009 als fotograaf onder de naam Arlequin Photography, maar kreeg steeds meer interesse in journalistiek en vertalingen. Door deze interesses zijn interviews en reviews aan het project toegevoegd, totdat het in 2021 uiteindelijk tegen de muren rondom de term "fotograaf" aan botste en Arlequin Magazine aan de mix toegevoegd werd.
雪 (Yuki) is een Nederlandse met een diploma voor grafisch design, wat haar ook de voornaamste persoon achter Arlequin Creations maakt.
Na al deze jaren is zij nog steeds de voornaamste persoon die de interviews en live foto's die je op Arlequin ziet verzorgt, maar daarnaast doet ze ook een flink deel van de reviews en het werk achter de schermen.
De reviews die ze maakt zijn vanuit het perspectief van een internationale fan, en worden aanvankelijk in het Engels geschreven voordat deze vertaald worden naar het Nederlands. Wat je niet terugziet op de Nederlandse versie is dat de Japanse vertaling van deze artikelen niet de uitleg over kanji symbolen en songtitels bevat, om zo die lezers niet te vervelen met informatie die ze waarschijnlijk al weten.
Ze spreekt Nederlands en Engels op hoog niveau, maar begrijpt ook Japans en Duits.