Als je ook maar een beetje ‘in’ de ヴィジュアル系 (Visual Kei)-scene zit, heb je de naam 摩天楼オペラ (Matenrou Opera) vast al eens voorbij zien komen. Zeker als je de wat meer metal-kant van het genre volgt. En als je ons al wat langer volgt, heb je hun werk waarschijnlijk wel eens in de nieuwsrubriek voorbij zien komen, of misschien zelfs een van de interviews die we met hen hebben gedaan? Hoe dan ook, de band is voor ons geen onbekende naam, aangezien het de band is waar ik zelf de meeste aandacht aan besteed. Het is op zijn minst de band die mij destijds het genre als fan heeft binnengetrokken. En juist dát is ook de reden waarom hun werk nog nooit eerder in de review-categorie terecht is gekomen – tot nu.
De band bestaat uit vijf leden: vocalist 苑 (Sono), toetsenist 彩雨 (Ayame), gitarist 優介 (Yusuke), bassist 耀 (Yo) en drummer 響 (Hibiki). De band werd in 2007 opgericht door 苑 (Sono) en voormalig drummer 悠 (Yu).
Op 10 augustus vierde de band hun 18e jubileum met een live-optreden in 日比谷野外大音楽堂 (Hibiya Open Air Concert Hall), wat helaas moest plaatsvinden zonder gitarist 優介 (Yusuke), die op 27 juli zijn arm brak en daarvoor een operatie moest ondergaan. Volgens het officiële X-account van de band herstelt 優介 (Yusuke) goed, maar er is nog geen datum bekend waarop hij weer het podium zal betreden.
Bij de aankondiging van het jubileumconcert (dat dit keer wat later plaatsvond dan normaal – meestal ligt de datum dichter bij begin mei, toen de band oorspronkelijk werd gevormd) werd ook een nieuwe release aangekondigd. Dat was voor de trouwe volgers geen verrassing, want meestal verschijnt er een jubileum-release die alleen tijdens het concert verkrijgbaar is. Maar deze keer was het niet exclusief voor de liveshow en was het beschikbaar via hun eigen webshop. Het werd ook iets later uitgebracht dan de jubileum live show.
Je hebt het waarschijnlijk al geraden, maar het onderwerp voor vandaag is “AGONY”.
De single verscheen op 15 augustus en bevat twee nieuwe nummers, namelijk “AGONY” en “Another Christmas”, plus een instrumentale versie van de titeltrack. In deze review nemen we beide nummers én de muziekvideo van “AGONY” onder de loep.
Ben je er klaar voor? Laten we beginnen!
Laat me zinken in de onwankelbare diepten
Het eerste nummer op de single is gereserveerd voor de titeltrack “AGONY”, en die doet qua songtekst zijn naam zeker eer aan. Ondanks de overwegend sombere toon heeft 苑 (Sono) zijn teksten bijzonder poëtisch geschreven – perfect passend bij de stijl die de band zowel muzikaal als visueel nastreeft. De cello, gespeeld door 石井智大 (Tomohiro Ishii) – een violist en componist geïnspireerd door de Poolse jazzscene – geeft de intro een onheilspellende sfeer wanneer deze zich mengt met de droevige lyrics en de toon zet voordat de symfonische metal, waar 摩天楼オペラ (Matenrou Opera) zo bekend om staat, losbarst. 優介 (Yusuke) en 響 (Hibiki) zijn beiden geen muzikanten die kiezen voor trage tempo’s voor hun instrumenten, en dat is ook zeker hoorbaar in “AGONY”. Samen met de solide baslijnen van 耀 (Yo) bouwen ze een kakofonie die naadloos samensmelt met 彩雨 (Ayame)’s toetsen en programmering. Dit geeft 苑 (Sono) de ruimte om de volle kracht van zijn stem te benutten zonder de rest te overheersen.
Wat de MV betreft, is het wederom lastig om deze om te zetten in een samenhangend verhaal. Aangezien de teksten een verhaal vertellen over, nou ja, agonie… is het meer een emotie dan een situatie die wordt beschreven. Dit resulteert in een muziekvideo waarin de nadruk meer ligt op de band die het nummer speelt dan iets anders. Toch zien we in de introductie, waarin de cello voorkomt, meer dan alleen 苑 (Sono) die het eerste couplet zingt. De video opent met ruïnes van een oud gebouw of kasteel, waarna 苑 (Sono) door een smalle gang loopt terwijl hij het eerste couplet zingt voordat we de andere leden zien vlak voordat hun instrumenten invallen. De rest van de video bestaat uit snelle shots met digitale overlays, gefilmd in een open binnenruimte waarin vrijwel alles behalve de bandleden zelf wordt vervaagd. Hier en daar zien we korte shots van de leden (al is het vooral 苑 (Sono); bij de anderen is het meer een ‘knipper even en je mist het’-moment) voor een spiegel in dezelfde ruimte die we in de intro zagen. Ook worden er buitenopnames van de ruïnes getoond en korte tussenshots, afgewisseld met focus op 優介 (Yusuke), 彩雨 (Ayame), 耀 (Yo) en 響 (Hibiki) wanneer hun instrumenten kort muzikaal op de voorgrond treden.
Zoals gezegd: het is lastig om een emotionele staat om te zetten in een visuele vorm. Terwijl de teksten een helder beeld schetsen van de ‘agony’ die de verteller voelt, is er niets tastbaars om aan vast te grijpen voor de videoclip. Daarom hebben ze geprobeerd de video aantrekkelijk te maken door de bandleden zelf centraal te zetten en hun individuele momenten te benadrukken. Waarschijnlijk de beste compromis in dit scenario.
Het andere nieuwe nummer op de single is “Another Christmas”,dat is gecomponeerd door 彩雨 (Ayame) en een hoger tempo heeft dat vooral het gitaarspel van 優介 (Yusuke) en het drumwerk van 響 (Hibiki) benadrukt, maar ook veel meer van 彩雨 (Ayame)’s eigen toetsenwerk duidelijk naar voren laat komen dan de titeltrack doet. Een groot deel van het nummer bestaat uit zijn pianoklanken, die verrassend goed samengaan met de gitaar die muzikaal grotendeels domineert.
Het tempo ligt een stuk hoger, zowel instrumentaal als vocaal, en hoewel de teksten korter zijn dan bij het vorige nummer, is de emotie vergelijkbaar. De songtekst voor dit nummer is ook door 苑 (Sono) geschreven, maar ook hier vertelt “Another Christmas” geen duidelijk verhaal, maar eerder een sombere (en misschien zelfs deprimerende) emotie waarbij de stad schittert, gehuld in gelach rond de kerstperiode, terwijl de verteller het gevoel heeft dat hij achterblijft. Hij vraagt zich af of hij de stap kan zetten naar de persoon die hij wil zijn, terwijl hij doet alsof hij een succesvol volwassen leven leidt.
Hoewel de titel misschien de indruk wekt dat dit nummer willekeurig aan de single is toegevoegd, sluiten beide nummers tekstueel juist goed op elkaar aan, althans emotioneel gezien. Het is dus minder een ‘willekeurige keuze’ dan je in eerste instantie zou denken.
Conclusie
“AGONY” is een korte, verrassend snelle single om doorheen te luisteren, die de sterke, symfonische compositie laat zien die inmiddels bijna synoniem is met 摩天楼オペラ (Matenrou Opera). Hoewel er invloeden te horen zijn van het volledige album dat afgelopen december verscheen, 六花 (Mutsu no Hana), is dit ook een compleet andere release die prima op zichzelf staat. De toevoeging van de cello in de intro van de titeltrack past verrassend goed bij de zang van 苑 (Sono), juist omdat het slechts als element dient en niet het hele nummer door aanwezig is.
Hoewel de single kort is (met de instrumentale versie slechts 11 en een halve minuut lang), laat het precies zien waar 摩天楼オペラ (Matenrou Opera) goed in is, zonder ineens een compleet nieuwe richting in te slaan. En hoewel dat de opmerking kan oproepen van ‘het is gewoon 摩天楼オペラ (Matenrou Opera)’, weten ze met hun vertrouwde geluid dat ze de laatste jaren hebben aangescherpt, toch te vermaken in plaats van te verrassen met iets compleet nieuws. “AGONY” is daarmee een perfecte toevoeging aan hun discografie tot nu toe, zonder iets te overschaduwen.
 AMIR-14 // ¥1,500 |
02. Another Christmas 03. AGONY (instrument) |
2025.08.15 Shop: Webshop | CDJapan |
Meer over 摩天楼オペラ (Matenrou Opera)
 (Matenrou Opera)       |  (Sono)   |  (Yusuke) |  (Ayame) |
 (Yo) |  (Hibiki) |
Misaki is de eigenaar van Angry Juice Official, een klein bedrijfje dat knuffels in een kawaii stijl maakt.
Haar stijl is geïnspireerd door ヴィジュアル系 (Visual Kei), cosplay, anime en andere elementen uit de Japanse popcultuur.
Voor Arlequin is ze voornamelijk actief als fotograaf tijdens live shows, maar ze helpt soms ook mee als vertaler voor de Nederlandse versie van het project en dingen voor Arlequin Creations.
Ze spreekt Nederlands als moedertaal, maar begrijpt ook Engels.
雪 (Yuki) is de eigenaar en voornaamste drijfveer achter Arlequin.
Zij startte het project oorspronkelijk in 2009 als fotograaf onder de naam Arlequin Photography, maar kreeg steeds meer interesse in journalistiek en vertalingen. Door deze interesses zijn interviews en reviews aan het project toegevoegd, totdat het in 2021 uiteindelijk tegen de muren rondom de term "fotograaf" aan botste en Arlequin Magazine aan de mix toegevoegd werd.
雪 (Yuki) is een Nederlandse met een diploma voor grafisch design, wat haar ook de voornaamste persoon achter Arlequin Creations maakt.
Na al deze jaren is zij nog steeds de voornaamste persoon die de interviews en live foto's die je op Arlequin ziet verzorgt, maar daarnaast doet ze ook een flink deel van de reviews en het werk achter de schermen.
De reviews die ze maakt zijn vanuit het perspectief van een internationale fan, en worden aanvankelijk in het Engels geschreven voordat deze vertaald worden naar het Nederlands. Wat je niet terugziet op de Nederlandse versie is dat de Japanse vertaling van deze artikelen niet de uitleg over kanji symbolen en songtitels bevat, om zo die lezers niet te vervelen met informatie die ze waarschijnlijk al weten.
Ze spreekt Nederlands en Engels op hoog niveau, maar begrijpt ook Japans en Duits.