Gevormd in 名古屋 (Nagoya) in augustus 2018 onder het Double River Record label, is NETH PRIERE CAIN gestaag naam aan het maken binnen het ヴィジュアル系 (Visual Kei) genre. Bestaande uit zanger 樹 (Itsuki), gitarist 珠璃 (Syuri) en drummer 剣路 (Kenji), werd de groep aanvankelijk op de markt gebracht als onderdeel van een ‘brother band’-concept. Dit concept is gebaseerd op het ‘Kaïn en Abel’-thema samen met i.D.A, die rond dezelfde tijd werd gevormd onder hetzelfde label. Door de jaren heen gingen de carrières van beide bands hun eigen richting op, waardoor deze connectie uiteindelijk werd losgelaten. Toch blijven beide groepen tot op vandaag de dag de meest bekende artiesten van het platenlabel.
NETH PRIERE CAIN bestond oorspronkelijk uit vier leden, inclusief bassist 千草 (Chigusa). Hij besloot in december ‘24 de groep te verlaten, waardoor de band verderging als een drietal met een support-bassist in plaats van een vast lid. Hoewel de support-bassisten wat afwisselen is er eentje een zeer bekend gezicht dat ook verschijnt in promotiefoto’s en zelfs in muziekvideo’s: 冷愛 (Rea). Hij ondersteunt de groep niet tijdens elk live optreden, maar is wel de meest voorkomende support-bassist waar de band een beroep op doet sinds het vertrek van hun vaste bassist.
Vanaf het allereerste begin is de band behoorlijk theatraal geweest in hun presentatie – zowel in hun kostuums (die zeer zeker het label 耽美系 (Tanbi Kei) waardig zijn, als je het mij vraagt) als in hun releases. Vaker wel dan niet heeft een release een unieke titel en gebruikt het niet de titeltrack als uiteindelijke naam, en wordt deze aangeduid als een ‘nieuw verhaal’ wanneer deze voor het eerst wordt aangekondigd.
Vandaag wil ik je meenemen op een reis door hun tiende single (ja, ik weet het, ik ben een beetje laat – de single kwam uit op 19 februari van dit jaar): “神の啓示、月光の聖女” (Kami no Keiji, Gekkou no Seijo), of “Goddelijke Openbaring, Heilige van het Maanlicht” in het Nederlands.
De single bestaat uit twee nummers: “オルレアンの少女～la Pucelle d’Orleans～” (Orurean no Shoujo ~la Pucelle d’Orleans~ / Het Meisje van Orléans) en “#心身欠落的感情障害” (#Shinshin ketsuraku teki kanjou shougai / Mentaal en Fysiek Gebrekkige Emotionele Stoornis).
Laat ik je van tevoren waarschuwen: als je niet bekend bent met het werk van deze groep, ga je behoorlijk contrasterende verrassingen in hun discografie tegenkomen. Ik ga straks dieper in op het contrast tussen deze twee nummers, maar voor nu kan ik je alvast vertellen dat de band muzikaal verschillende richtingen op kan gaan, maar toch herkenbaar blijft in hun eigen geluid.
Zoals gewoonlijk bekijken we in deze review beide nummers die op deze single staan, evenals de muziekvideo voor “オルレアンの少女～la Pucelle d’Orleans～”. (Ik zal dit nummer “Orurean no Shoujo” noemen in mijn vertaling van de titel, aangezien de titel zowel in het Japans als in het Frans hetzelfde is. Ik denk niet dat je elke keer die dubbele vertaling nodig hebt, toch?)
Ben je er klaar voor? Let’s go!
Tranen stromen neer, en ik kan ze nog niet wissen
De single opent met “オルレアンの少女～la Pucelle d’Orleans～” (Orurean no Shoujo), waarin de meer melodische zang van 樹 (Itsuki) van begin tot eind te horen is, naast het dominante gitaarspel van 珠璃 (Syuri) en het ritmische maar solide drumspel van 剣路 (Kenji). Samen creëren ze een meer ballad-achtig tempo, ondanks de snellere gitaarstukken van 珠璃 (Syuri). Het zwaardere gitaargeluid houdt de band nog wel in het metalgenre, al zal het je waarschijnlijk niet verbazen als ik zeg dat het ‘meer aan de symfonische kant’ zit, toch?
De teksten zijn, niet verrassend, op een poëtische manier geschreven en beschrijven niet echt een handeling of beweging, maar eerder een gemoedstoestand en emotie. De openingszin verwijst meteen naar de titel van de single: “Met goddelijke openbaring zal alles eindigen.”, maar de rest van de tekst is meer een poëtische vertaling van verdriet en depressie, zonder al te expliciet te worden. Toch zit er ook een sprankje hoop in: “Mijn twijfels zijn verwelkt, dus laten we opnieuw bloeien. Wanneer ik de woorden vind die alles verbinden, zal ik zingen naar de verre toekomst.”
Zoals ik al zei, de songtekst is behoorlijk poëtisch en laat weinig ruimte over voor een visuele interpretatie. En als je mij kent, verwacht je waarschijnlijk dat ik ga zeggen dat we weer met een ‘band speelt lied’-type muziekvideo te maken hebben. Maar nee, NETH PRIERE CAIN heeft hier een manier gevonden om dat cliché te omzeilen.
De muziekvideo opent met een shot van een glas-in-loodraam in een kerk, welke het decor vormt voor het hele verhaal van de muziekvideo. In de gehele de video zien we beelden van het altaar, de trap, het buitenterrein met een fontein en de hoofdingang van de kerk, die dienst doet als podium waar de bandleden spelen.
De hoofdpersoon in de muziekvideo is een naamloos meisje – mogelijk het meisje van Orléans waar de titel naar verwijst –, maar dit wordt niet expliciet vermeld. Gedurende de video zien we haar bidden bij het altaar of zich door de set bewegen om 珠璃 (Syuri), 冷愛 (Rea) (ja, de support-bassist verschijnt dus ook in de promotiefoto’s en zelfs in de muziekvideo voor deze release!) en 剣路 (Kenji) te bereiken om naast hen te bidden en hen te laten ontwaken uit hun ineengezakte toestand op verschillende plekken in en rond de kerk. Zanger 樹 (Itsuki) is te zien terwijl hij een roos vasthoudt en de tekst zingt, totdat het laatste bandlid is ontwaakt, waarna het meisje in elkaar zakt en bedekt wordt met rozenblaadjes, voordat 樹 (Itsuki) zijn roos naast haar neerlegt.
Zoals je kunt zien, creëert de MV haar eigen verhaal om zo het simpele ‘band speelt lied’-concept te vermijden. Er is nauwelijks tekst om je aan vast te houden, als die er al is. Maar de video creëert wel een connectie tussen publiek en band door iets te presenteren dat net wat interessanter is om naar te kijken dan alleen de bandleden die hun instrumenten bespelen. Simpel, maar heel effectief!
Het andere nummer op de single is “#心身欠落的感情障害” (#Shinshin ketsuraku teki kanjou shougai). welke een compleet andere stijl heeft dan het eerste nummer. Sterker nog, het doet denken aan de stijl die de groep gebruikte op hun tweede mini-album “潜ム闇、迫リ来ル狂気” (Senmu Yami, Sakori Rairu Kyouki / Lurkende Duisternis, Naderende Waanzin), dat in augustus 2024 verscheen.
Het ritme is sneller en de gitaar valt minder op dan in het vorige nummer. Sterker nog, het wordt meer gemixt met de overige instrumenten, totdat het zijn solo moment krijgt (dat meteen gevolgd wordt door een bas-highlight). Ook wordt er in dit nummer meer nadruk gelegd op keyboard- of digitale invloeden, en 樹 (Itsuki) kan een breder bereik van zijn zangstem gebruiken. Ondanks dat beide nummers door 珠璃 (Syuri) zijn gecomponeerd, zijn ze enorm verschillend. Bijna elkaars tegenpolen zelfs. Waar “オルレアンの少女～la Pucelle d’Orleans～” (Orurean no Shoujo) nog hoop en licht in de tekst had, is “#心身欠落的感情障害” (#Shinshin ketsuraku teki kanjou shougai) precies het tegenovergestelde. Terwijl het nog steeds in dezelfde poëtische stijl door 樹 (Itsuki) is geschreven, druipt de negativiteit er vanaf, met “Op dit punt is de enige oplossing ‘de dood’.” als terugkerende regel in het refrein.
Conclusie
“神の啓示、月光の聖女” (Kami no Keiji, Gekkou no Seijo) is een hele korte single, beide nummers nemen samen slechts zo’n zeven minuten van je tijd in beslag. Maar ze laten een scherp contrast zien tussen nog hoop hebben en helemaal opgeven. Het ‘verhaal’ dat de band met deze single probeert te vertellen is een heel poëtisch verhaal dat veel verbeeldingskracht en tussen-de-regels-lezen vraagt om het volledige plaatje te zien.
Hoewel de band ons niets compleet nieuws brengt, laten ze wel zien dat 珠璃 (Syuri) een heel goede componist is die nummers weet te maken die interessant zijn om naar te luisteren en bestaan uit meerdere lagen, zodat je steeds nieuwe dingen ontdekt hoe vaker je luistert. Gecombineerd met de unieke zang van 樹 (Itsuki) creëert de groep een geluid dat heel waardig is voor het 耽美系 (Tanbi Kei) subgenre, ook al kan de zang voor sommigen een soort ‘acquired taste’ zijn.
 (Kami no Keiji, Gekkou no Seijo) DRRD-092 // ¥1,980 |
(Orurean no Shoujo ~la Pucelle d'Orleans~) 02. #心身欠落的感情障害 (#Shinshin ketsuraku teki kanjou shougai) DVD 01. オルレアンの少女～la Pucelle d’Orleans～ (Orurean no Shoujo ~la Pucelle d'Orleans~) (MV) |
2025.02.19 Shop / Stream: CDJapan | Webshop |
Meer over NETH PRIERE CAIN
        |  (Itsuki) |  (Syuri) |  (Kenji) |
Misaki is de eigenaar van Angry Juice Official, een klein bedrijfje dat knuffels in een kawaii stijl maakt.
Haar stijl is geïnspireerd door ヴィジュアル系 (Visual Kei), cosplay, anime en andere elementen uit de Japanse popcultuur.
Voor Arlequin is ze voornamelijk actief als fotograaf tijdens live shows, maar ze helpt soms ook mee als vertaler voor de Nederlandse versie van het project en dingen voor Arlequin Creations.
Ze spreekt Nederlands als moedertaal, maar begrijpt ook Engels.
雪 (Yuki) is de eigenaar en voornaamste drijfveer achter Arlequin.
Zij startte het project oorspronkelijk in 2009 als fotograaf onder de naam Arlequin Photography, maar kreeg steeds meer interesse in journalistiek en vertalingen. Door deze interesses zijn interviews en reviews aan het project toegevoegd, totdat het in 2021 uiteindelijk tegen de muren rondom de term "fotograaf" aan botste en Arlequin Magazine aan de mix toegevoegd werd.
雪 (Yuki) is een Nederlandse met een diploma voor grafisch design, wat haar ook de voornaamste persoon achter Arlequin Creations maakt.
Na al deze jaren is zij nog steeds de voornaamste persoon die de interviews en live foto's die je op Arlequin ziet verzorgt, maar daarnaast doet ze ook een flink deel van de reviews en het werk achter de schermen.
De reviews die ze maakt zijn vanuit het perspectief van een internationale fan, en worden aanvankelijk in het Engels geschreven voordat deze vertaald worden naar het Nederlands. Wat je niet terugziet op de Nederlandse versie is dat de Japanse vertaling van deze artikelen niet de uitleg over kanji symbolen en songtitels bevat, om zo die lezers niet te vervelen met informatie die ze waarschijnlijk al weten.
Ze spreekt Nederlands en Engels op hoog niveau, maar begrijpt ook Japans en Duits.