DEVILOOF werd op 31 augustus 2015 gevormd in 関西 (Kansai), Japan. Dit betekent dus dat zanger桂佑 (Keisuke), gitarist Ray, bassist 太輝 (Daiki) en drummer 幹太 (Kanta) niet zo heel lang geleden de 10e verjaardag van hun band hebben gevierd. En ondanks dat er wat ups en downs geweest zijn met het komen en gaan van leden en zelfs een major label contract via Tokuma Japan Communications, heeft DEVILOOF nog steeds het doel om de meest extreme metal band in Japan te zijn.
Op het moment dat dit artikel gepubliceerd wordt zijn DEVILOOF in Europa met hun -THE UNHOLY- tour, waarin ze meerdere landen zullen bezoeken met hun live show.
Omdat ik in deze post niet in teveel details wil treden over de tour stuur ik je in plaats daarvan hier door naar onze nieuws post erover. Mocht je wat meer willen weten over de data en ticket mogelijkheden, zelfs nu de Nederlandse datum van de tour geannuleerd is.
In plaats daarvan wil ik het vandaag hebben over de meest recente single en muziekvideo van de band: “因習” (Inshu), welke uitgebracht werd op 29 januari dit jaar.
Ik hoor jullie nu al denken: ‘waarom ga je het nu over deze single hebben, deze is toch al uit sinds januari?’. Maar daar heb ik een reden voor. Ik wilde namelijk al sinds het moment van de release erover praten, maar het voelde steeds alsof er iets miste waardoor ik er geen goed verhaal van kon maken. Daarom werd deze single keer op keer op de ‘volgende ronde’-stapel gelegd.
Recentelijk heb ik echter voor AVO Magazine een interview met DEVILOOF gedaan, waarin het ontbrekende stukje van de puzzel tevoorschijn kwam in de antwoorden van de leden. Met die informatie kan ik nu dus eindelijk in detail over deze single praten. Mocht je het interview willen lezen, dan kan dat via deze link.
Nu we die introductie gehad hebben, laten we het over “因習” (Inshu) gaan hebben! Maar voordat we beginnen wil ik jullie er wel even aan herinneren dat DEVILOOF een ‘extreme’ metal band is die gebruik kunnen maken van wat explicitere onderwerpen in hun lyrics en/of video’s. Als je je daar niet prettig bij voelt, dan moet ik je toch vragen om deze even over te slaan.
Het geluid van vlees dat gesneden wordt, en botten die verpulverd worden
Zoals ik al zei is “因習” (Inshu) uitgebracht als een one-song-digitale single op 29 januari dit jaar, samen met de bijbehorende muziekvideo. Het woord “因習” (Inshu) zelf heeft meerdere betekenissen, namelijk ‘conventie’, ‘oude traditie’ of ‘oud gebruik’, waarvan de laatste twee een groot deel van wat we later in de muziekvideo zien al samenvatten. De lyrics vertellen niet echt een verhaal, maar brengen wel een duister thema over dat een goede basis zou zijn voor menige horrorfilm. Met dit thema in het achterhoofd is het niet moeilijk om te concluderen waarom de lyrics grotendeels in het Japans gehouden zijn. Het enige Engels wat we erin terugvinden is “the craving of hunger” en “make an offering to God”.
Volgens zanger 桂輔 (Keisuke) is het nummer gebaseerd op de gebruiken en tradities van de afgelegen, afgesloten dorpjes van Japan. Terwijl wij in een moderne wereld leven, hebben deze dorpjes hun eigen tradities en gebruiken welke voor ons wel eens extreem kunnen ogen. Het allereerste woord in de lyrics is “凶兆” (kyouchou / slecht voorteken), terwijl de rest van de lyrics spreken over vlees dat gesneden wordt en botten die verpulverd worden, en om een offer aan God te maken terwijl hongerige schaduwen op de loer liggen – je begrijpt denk ik wel waar ik naartoe wil met dit verhaal.
Muzikaal gesproken heeft DEVILOOF altijd al een ‘heavier’ sound gehad voor zowel hun instrumenten als hun vocalen, maar met “因習” (Inshu) slaan ze wel een andere weg in dan degene die we hoorden op vorige releases “Everything is all lies” en “DAMNED”. In plaats daarvan doet dit nummer meer denken aan hun eerste album “Devil’s Proof” en hun tweede album “鬼” (Oni). Dus het is geen verrassing om de band te horen zeggen dat ze qua sound teruggekeerd zijn naar hun roots, maar ze hebben ook het ‘extreme’ gedeelte van hun concept een boost gegeven met deze release. Het resultaat is een compositie die zowel heavy als melodieus klinkt, maar er ook andere elementen in weet te verwerken.
In zowel de introductie als wat later in het nummer horen we ook een vrouwelijke zang. Deze stem behoort toe aan Japanse zangeres Sennzai. Haar falsetto deed 桂佑 (Keisuke) denken aan de traditionele 地唄 (jiuta) stijl – een traditionele folk stijl die gespeeld werd door de shamisen in de 髪型 (Kamigata) regio tijdens de Edo periode. 地唄 (jiuta) betekent ‘lied van hier’ in het Nederlands, en verwijst daarmee naar de 髪型 (Kamigata) regio wat het ‘hier’ gedeelte betreft. Tijdens deze periode werd de stijl gecomponeerd, geïnstrueerd en opgevoerd door de 当道座 (Tōdōza), een gilde voor blinde mannen. Daarom wordt de stijl ook wel eens 法師唄 (houshiuta), of ‘lied van monnik’ genoemd.
Gecombineerd met 幹太 (Kanta)’s snelle drums en 大輝 (Daiki)’s lage, langzamere bas is de fundering voor “因習” (Inshu) erg sterk, en laat deze meer dan genoeg ruimte over voor de snellere gitaar riffs van Ray, zonder dit instrument de boventoon te laten voeren zoals je wellicht van dit nummer zou verwachten. De spotlight is echter gereserveerd voor 桂輔 (Keisuke)’s uh- zang. Als je zijn grunts en growls ‘zang’ wilt noemen.
De MV voor het nummer heeft een duidelijker verhaal dan de lyrics, maar richt zich meer op de oorspronkelijke inspiratie voor het nummer: de afgesloten dorpjes van Japan. In deze video zien we ook acteur 浅野忠信 (Tadanobu Asano), wie de Golden Globe voor beste supporting actor in de drama categorie won voor zijn rol in SHOGUN. Blijkbaar is hij ook een fan van de band, aldus de omschrijving onder de video. De band nam contact met hem op voor deze samenwerking en hij vond tijd in zijn drukke schema om mee te doen aan deze muziekvideo. Win-win dus!
Als je bekend bent met Japanse horrofilms zul je de stijl voor het visuele plaatje vast herkennen. Tijdens de hele video zien we dat de Japanse horror stijl maximaal gebruikt wordt, met z’n typische gore van bloed, verminking en verwonding, en zelfs de perversie. Allemaal op een kleine set die tot de nok toe gevuld is met Japanse elementen.
Ondanks dat de video ons geen duidelijk verhaal vertelt vertaalt het wel de titel en inspiratie in een visueel formaat door verschillende folklore elementen te gebruiken in combinatie met de extreme metal stijl die DEVILOOF met hun muziek nastreeft.
En ja, ik ben bewust om alles heen aan het draaien. Ik heb veel liever dat je zelf de video bekijkt en het zelf ‘ervaart’ met de informatie die je nu hebt.
Conclusie
Ondanks dat “因習” (Inshu) al een tijdje rondzwerft in een demo-fase heeft de band het nu echt opgepoetst als officiële release. En zoals de leden zelf al zeggen, zijn ze hiermee teruggekreerd naar hun roots door een extreme metal sound te combineren met een -in dit geval- duistere, flamboyante flair van het ヴィジュアル系 (Visual Kei) genre, welke zeker doet denken aan hun vroegere werken.
Ondanks dat 浅野忠信 (Tadanobu Asano) een leuke toevoeging is, is hij niet degene die de spotlight claimt in deze muziekvideo. Er is veel tijd besteed aan het visuele plaatje en de achtergrond, waardoor de video echt tot leven komt zonder dat er daadwerkelijk een verhaal aan vast zit. Alles komt samen met de lyrics en de inspiratie voor de titel van het nummer. De groep zegt zelf dat ze het pad gevonden hebben wat ze als band moeten nemen, en “因習” (Inshu) is slechts de eerste stap daarvan. Ik ben benieuwd wat de groep ons in de toekomst zal gaan brengen!
Helaas is het niet allemaal positiviteit, want terwijl ik aan dit artikel bezig was kondigde DEVILOOF het vertrek van drummer 幹太 (Kanta) aan voor na hun show in Shibuya Stream Hall op 13 december. De volledige statement is terug te vinden op de socials van de band, maar ik stuur je naar het hele nieuwsbericht op hun website via deze link. (Bovenaan staat de Japanse versie, maar als je iets naar beneden scrollt is er ook een Engelse vertaling.)
Meer over DEVILOOF
         |  (Keisuke) |  |  (Daiki) |  (Kanta) |
雪 (Yuki) is de eigenaar en voornaamste drijfveer achter Arlequin.
Zij startte het project oorspronkelijk in 2009 als fotograaf onder de naam Arlequin Photography, maar kreeg steeds meer interesse in journalistiek en vertalingen. Door deze interesses zijn interviews en reviews aan het project toegevoegd, totdat het in 2021 uiteindelijk tegen de muren rondom de term "fotograaf" aan botste en Arlequin Magazine aan de mix toegevoegd werd.
雪 (Yuki) is een Nederlandse met een diploma voor grafisch design, wat haar ook de voornaamste persoon achter Arlequin Creations maakt.
Na al deze jaren is zij nog steeds de voornaamste persoon die de interviews en live foto's die je op Arlequin ziet verzorgt, maar daarnaast doet ze ook een flink deel van de reviews en het werk achter de schermen.
De reviews die ze maakt zijn vanuit het perspectief van een internationale fan, en worden aanvankelijk in het Engels geschreven voordat deze vertaald worden naar het Nederlands. Wat je niet terugziet op de Nederlandse versie is dat de Japanse vertaling van deze artikelen niet de uitleg over kanji symbolen en songtitels bevat, om zo die lezers niet te vervelen met informatie die ze waarschijnlijk al weten.
Ze spreekt Nederlands en Engels op hoog niveau, maar begrijpt ook Japans en Duits.